چه ساده با گریستن خویش زاده میشویم و چه
ساده با گریستن دیگران از دنیا میرویم
و در میان این دو سادگی معنایی میسازیم به نام «زندگی»
نا امیدی یعنی،
باوری جز این که:
خورشید فقط برای تو
طلوع می کند!